بسته به اینکه کدام مواد به یکدیگر متصل می شوند، نوع خاصی از چسب بتن شیمی ساختمان برای استفاده وجود دارد و این اصل اگر با هنر و صنایع دستی سر و کار دارید و نیاز به چسباندن کاغذ یا مواد دیگر دارید، یا در صنعت ساخت و ساز هنگام ساخت دیوارهای آجری و چیدن سنگ فرش، کار می کند.
اگرچه اکثر مردم درک اولیه ای از چسب های مختلف و تفاوت آنها با انواع صنعتی دارند، تفاوت واقعی بین آنها در سطح شیمیایی است.
چسب به هر ماده ای اطلاق می شود که برای اتصال دو ماده به یکدیگر استفاده می شود و آنها می توانند از مواد مختلفی ساخته شوند، از پلاستیک های مبتنی بر پتروشیمی گرفته تا لاستیک های طبیعی و اکثریت قریب به اتفاق چسب های موجود در فروشگاه ها برای استفاده عمومی هستند.
این بدان معناست که آنها قادرند بیشتر چیزها را به هم بچسبانند اما ممکن است قدرت تحمل فشارها و فشارهای سنگین را نداشته باشند.
بسته به اینکه چه چیزی به یکدیگر متصل می شود، چسب های ویژه متعددی در مناطق تخصصی استفاده می شود و اپوکسی، سیانواکریلات و اکریلیک متداول‌ترین موادی هستند که برای ساخت چسب‌ها استفاده می‌شوند، اما اپوکسی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. حتی همین مواد اولیه نیز مواد و مواد شیمیایی دیگری به آنها اضافه می‌کنند تا چسب را تخصصی‌تر کنند.
سیمان
از نظر فنی، سیمان یک چسب است زیرا برای چسباندن مواد به یکدیگر استفاده می شود و به همین دلیل است که گاهی اوقات به چسب های قوی سیمان می گویند.
سیمان ماده پودری است که در صورت مخلوط شدن با آب و مواد دیگر به ملات یا بتن تبدیل می شود و این یک ماده طبیعی است که ترکیبی از کلسیم، سیلیکون، آلومینیوم و آهن است.
سیمان تقریباً به طور انحصاری در صنعت ساختمان استفاده می شود و سیمان را با آب، ماسه و شن مخلوط کرده و به صورت بتن در می آید که برای چیدن پاسیو و سنگ فرش استفاده می شود و سیمان را با آب و ماسه مخلوط کنید و ماده حاصل ملات است که برای ساخت دیوارهای آجری استفاده می شود.
چسب هایی مانند اپوکسی و اکریلیک در مناطق بسیار متنوع تری استفاده می شود اما در ساخت و سازهای سنگین استفاده نمی شود.
چسب‌های بتن بسیار سنگین هستند و در الکترونیک، مهندسی فناوری پیشرفته و پروژه‌هایی که شامل مواد سبک‌تر می‌شوند، مفید نیستند.
